CERDIK
Regelmatig had hij haar al in het nekvel gevat en zij beschouwde dat als een leuk spelletje. Heel onschuldig allemaal. Tot de dag dat zij - heel even maar - haar bevallige kontje omhoog duwde. We hadden gewaarschuwd moeten zijn, wetende dat katers - veel eerder dan wij mensen - in de gaten hebben dat poezen krols zijn. We beperkten ons tot het voornemen haar de komende dagen goed in de gaten te zullen houden. Dat bleek niet meer nodig, want toen we ons beneden aan de koffie hadden gezet, hoorden we een dekschreeuw van boven komen...... 'Neito zal toch niet gedekt zijn???' Jawel dus! Daar gingen onze plannen die wij met haar hadden. We hadden zo'n mooie black silver spotted kater op het oog gehad voor haar. Speciaal voor haar nog even 'open' gehouden, maar nu zou hij zeker worden gecastreerd. We hadden nog een stille hoop dat ze misschien niet had opgenomen... tevergeefs uiteraard. Na 9 weken schonk zij het leven aan twee katertjes.
Een van hen noemden wij Cerdik (spreek uit: Tjerdik). Het is Maleis voor: 'slim', 'intelligent'. Cerdik was heel aansprekend, had zogezegd 'alles' en een super-lief en makkelijk karakter, alleen, helaas, hij was een kater. En katers zouden we niet houden, want we hadden er al een die ons met zijn sproeigedrag af en toe tot wanhoop dreef, maar die we niet wilden opsluiten. Binnen de kortste keren - de tam-tam werkte snel - was Cerdik verkocht. Ik troostte me met de gedachte dat hij een heel goed tehuis zou krijgen, maar naarmate de tijd verstreek en de dag van het afscheid naderde, kreeg ik het flink benauwd. Want ik ging me meer en meer aan dat kleine, relaxte en onverstoorbare ventje hechten en dat was wederzijds.
Op de SIOK-determinatiemiddag werd hij gedetermineerd als 'niet zilver' en oh, wat had ik hem graag als dekkater willen houden. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer; zijn toekomstige eigenaren waren van het zeer geinteresseerde soort en bezochten hun nieuwe huisgenootje regelmatig. Steevast kwam hun 5-jarige zoontje mee - hij was helemaal weg van Cerdik en stuurde hem zelfs ansichtkaartjes.
Mijn hart bloedde. Mijn man zag dit met lede ogen aan en probeerde, in een laatste poging Cerdik voor ons te 'redden', een ander kitten als substituut te kopen. Nog afgezien van het feit, dat ik vond dat je dit niet kon maken, mislukte deze noodgreep... ook dat kitten werd dezelfde dag nog verkocht en er zat gewoon niets anders op dan om Cerdik, die in het vervolg onder de naam 'Farouk' door het leven zou gaan, te laten vertrekken. Trots meldden de nieuwe eigenaren dat 'Farouk' betekent: 'Hij die echt van onecht weet te onderscheiden'. Hoezeer hij zijn beide namen eer zou aandoen, konden zij toen nog niet bevroeden....
De dag dat ons mooie en vooral lieve kereltje voorgoed bij ons wegging, was een heel zwarte. Dagen ben ik er ziek van geweest en dat terwijl ik in de loop der jaren toch heus wel wat eelt op mijn ziel had gekregen. Ik hield mezelf dan ook steeds voor dat het flauwekul was, want hoeveel kittens had ik al niet laten gaan? Aanvankelijk kregen we foto's en enthousiaste mailtjes over 'hoe lief hij wel was' van de nieuwe eigenaren. Toen werd het een poosje stil..... tot Het Telefoontje. Ze hadden een groot probleem met Cerdik..... hij plaste het hele huis onder..... wat te doen? Ze moesten over een week op vakantie......
Ik kon alleen maar uitbrengen dat dit protestplassen was. Om de een of andere reden had meneertje het niet naar zijn zin. 'Breng hem maar terug'... ik probeerde zo zakelijk mogelijk te klinken, maar mijn hart juichte! Nog nooit heb ik zo snel de benodigde euro's in de aanslag gehad. Ik was zo blij, dat ik me - oh schande - om de gevoelens van de treurende familie totaal niet bekommerde. Cerdik kwam weer thuis!! Hoera!
Toen hij, na een maand te zijn weggeweest, weer poot in eigen huis zette, was zijn eerste daad zijn vader om de hals vallen - ja, letterlijk. Zijn terugkeer werd door alle katten de normaalste zaak van de wereld gevonden en zonder slag of stoot werd hij weer in de gelederen opgenomen. Of hij niet was weggeweest....
Nog dagelijks kijk ik met verwondering naar hem. Regelmatig moet ik mezelf nog even in mijn arm knijpen: hij is ècht terug........... compleet met zijn geweldige uitstraling, zijn extreme aanhankelijkheid en zijn stoïcijnse karakter. In de toekomst mag hij dekdiensten gaan bewijzen en voor ons heeft dat de nodige consequenties, want er moet natuurlijk een bruidssuite komen.... IJs en weder dienende, wordt er binnenkort een fraaie blokhut met buitenren gebouwd.... Hij zal heeeeeel veel moeten dekken, wil hij die kosten voor ons terugverdienen, maar we hadden gelukkig al geleerd dat katten fokken meestal een aanslag op de portemonnaie betekent. Aan onze kleine man, nu vijfeneenhalve maand oud zal het niet liggen: een van onze krolse poezen werd al vakkundig door hem in het nekvel gevat. De rest van het boek moet hij nog lezen.
© Nanda Alstede - 2002
